2013: Het grote afscheid

Het grote afscheid
In het voorjaar een lang weekend naar Deventer. Nadat we Biko goed hebben uitgelaten gingen we lopend of met de pont Deventer in. Winkelen en slenteren vindt Biko maar niets, dus hij blijft liever thuis. 

We waren al druk voor te bereiden voor onze vakantie, wederom naar de Dolomieten.

zaterdagmiddag: Sarah en Biko

Op een zondag, een maandje voor de vakantie, waren we een paar uur weg zonder Biko. Bij terugkomst begroette Biko ons zeer vreemd, zakte door zijn  achterpoten en was volledig van slag. Direct de dierenarts gebeld. We kregen het adres voor van de zittende dierenarts en met de auto er na toe. Na wat injecties en pillen voor Biko was de diagnose een tia of zijn evenwichtsorgaan had een opdonder gehad en Biko moest wennen aan zijn nieuwe scheve horizon. De volgende dag naar onze eigen dierenarts en de conclusie was het zelfde. Het zou weken duren voor hij weer de oude is.

hondenwacht

 

Dinsdag en woensdag kwam bij niet van zijn kleedje af en at amper. Donderdag krabbelde hij weer wat op het at zijn favoriete eten in de keuken. Vakantieplannen waren al aangepast: alleen morgens een paar uur rijden, dat Biko niet steeds in en uit moet stappen. Vrijdag weer een stuk beter. Hij liep zelfstandig, zonder te leunen tegen mijn been, het eten ging beter.... De goede hoop was van korte duur. Vrijdag avond om hem toch nog een plasje te laten doen voor de nacht, kon hij niet meer staan. Wat nu...gelukkig hadden we nog een goede dierenpijnstiller voor hem. Hij heeft een rustige nacht gehad. Zaterdagochtend was de situatie niet verbeterd. Weer de dienstdoende dierenarts gebeld en we konden om 9.00 uur komen. Biko de auto ingetild en op weg. Bij de dierenarts Biko op de behandeltafel gelegd en ons verhaal verteld. Biko duidelijk gestrest en door de extra adrenaline kon hij nog steeds niet staan. Voor de dierenarts was het duidelijk, Biko gerustgesteld en hij kreeg van haar zijn verlossende spuitje. - Sorry hoor ik zit hier te tikken met tranen in mijn ogen. -  Na een half uurtje zonder Biko terug naar een leeg huis.

Het leven gaat door, de bak wordt ont-Biko-d en zware spullen uit de bak verhuizen de cabine in, om de plaats van Biko in te nemen. Tijdens de vakantie bleek dat de combinatie ietsje sneller en stabieler. Dus toch naar de Dolomieten. Daar aangekomen bleek het zeer slecht weer te zijn. De volgende dag doorgereden naar Florence 

om vervolgens in San Gimignano, bij de ijs-wereldkampioen een ijsje te eten,

 naar Pisa,

om in Peschiera tegen een muziekfestival aan te lopen.

 Om weer de Dolomieten in te rijden.

Na onze vakantie alle foto's waar Biko een hoofdrol, een bijrol of als figurant op stond verzameld en een fotoboek ter nagedachtenis gemaakt. 
De cover

en cliché achterfoto.