Van 26 naar 62

Zondag 25 juli, soms is het lastig om het juiste besluit te nemen. De dag begon zonnig en op mooie dagen dus geen grote afstanden. Vele wegen leiden naar het zuiden en tijdens de koffiestop, ruim voor een kruising van wegen, het besluit genomen om de 26 verder af te rijden. De zon was reeds verdwenen. Op een gegeven moment verandert de 26 in de 62. Op dat moment reden we Zweden in. In de stromende regen een camping van Stollet op gereden. De dag begon mooi dus de regenkleding lag droog in de bak......

De eerste camping met internet ligt 300 KM verder. Het weer zat mee, de gehele dag hebben de ruitenwissers overuren gedraaid. Na drieën brak eindelijk de zon door en om half vier reden we de camping bij Vanersborg op. Nu betrok het weer niet maar ik. Op z'n grote gezinscamping wil deze oude gek met hond niet staan. Wij staan nu in het bos. 's avonds in het zonnetje gezeten aan het meer met zicht op Vanersborg, totdat de zon definitief achter de wolken verdween.

Met mooi weer in het bos opgestaan, het is nu dinsdag 27 juli. Bij de ochtendwandeling naar het meer was duidelijk te zien dat de bewolking vanuit het westen kwam, dus we gaan vandaag naar het oosten. De route die Miep voor ons bedacht heeft [uitsluitend via snelwegen] en mijn route [via binnendoorwegen] kwam niet overeen. Alleen daar kwam ik net te laat achter. Het leermoment voor Zweden: de routes via meerdere plaatsen laten lopen. We staan op een straatjescamping bij Ulricehamn. Behalve een strandje is hier vrij weinig. Wel staat hier een heel mooi modern Rietveldachtig huis met stalen beplating.

rennend dier

Rendier

Zaterdag 24 juli, deze dag stond absoluut in het teken van het rendier. Het begon dat een rennend rendier ongeveer een kleine kilometer voor de auto heeft gerendierd. Tijdens deze “wilde” achtervolging, mijn camera op filmen gezet. Mocht ik een dezer dagen een redelijk snelle internet verbinding hebben, dan blog ik het filmpje.

Rond de lunch aangekomen op een camping te Drevsjo. 's middags en 's avonds heerlijk gewandeld in de omringende naaldbossen. Wij liepen hier in de habitat van de rendieren. We hebben ze dan ook met bosjes, tussen de bosjes, gezien.

Afvaltoerisme

Vrijdag 23 juli, eindelijk mooi weer. Redelijk snel naar Roros gereden. Roros is een oud kopermijnstadje en nu daardoor erg toeristisch. De twee aardige attracties van het dorp zijn niet in de brochure van Roros terug te vinden. De kleinste tegenover de kerk staat een gebouw zonder ramen [een aula of opslag van duistere geloofszaken?] En de grote attractie is de koperafvalslakken bergen die het stadje ontsieren of die de harde historie van de mijnbouw feilloos weergeven.

de eerste fotoloze dagen

Als je alle 7 veerboten op de 17 de Kystriksveien, wilt pakken, moet je voor de eerste de zuidelijkste dus niet de 17 nemen. Op de heenweg vond ik het al vreemd dat ik de eerste “gemist” heb. Gisteren dus goed gereden via de 771 en 769 en even voor Hofles gestopt. Ongeveer 2 KM voor het veer is een camping, beheert door een Nederlander, die al vier jaar in Noorwegen woont. Vandaag is het voor de verandering weer een zeer natte dag. Gisteren was het op een paar buitjes na vrijwel droog.

De laatste veerboot in de stromende regen genomen om via de 17 naar Steinkjer gereden. Vervolgens de E6 richting Trondheim gepakt. We staan nu, op een verlate caravan na, volledig alleen op een camping in Asten, dat ligt 66 KM boven Trondheim. Al heeft de beheerder ook zijn twijfels het schijnt morgen beter te worden.

Volgens de deskundige weernoren komt dit door de afgelopen winter, die zeer streng was.

Dit zijn de eerste twee fotoloze dagen.

Ik vind het sneu voor de lezers, dat de verhaaltjes niet verlucht worden met voornamelijk luchtige foto's. Om hieraan iets tegemoet te komen:

4 foto's van vier kunstwerken van het Skulpturlandskap Nordland. In totaal zijn er in Nordland 36 werken te vinden [www.skulpturlandskap.no].

Toch weer de 17

De derde dag op rij regen. Ik was water aan het tappen het keukentje, terwijl een man met zijn afwas binnen kwam. Hij vroeg waar ik vandaan kwam. Hij is een Engelsman, die met een Noorse getrouwd is. Hij heeft vele jaren in Nederland gewoond. Is dit jaar gepensioneerd en heeft een camper gekocht. Woont in Zuid Noorwegen, gaat via de Noordkaap naar de Russische grens, waar zijn vrouw geboren is. Zakt vervolgens naar Zuid Frankrijk {Lavandou} om in oktober terug te komen om te overwinteren in Tenerife.

Toch besloten om de kustroute weg 17 te rijden. Voor Scargotours is de E6 gewoon te snel.

Dit keer geen elanden of schapen op de weg, maar gewoon koeien.

Alleen tijdens de tweede overtocht was het droog. Ongeveer 1 minuut een gesluierde zon gezien.

De midzomernachtzon is meer de midzomernachtachterdewolkenzon.

Tegen half zes aangekomen op een kleine knusse camping in Mosheim. Biko eerst eten gegeven, verder begonnen om de bak in te ruimen. Dit duurde voor Biko te lang en hij is zelf de auto maar weer in gegaan. Pas voor zijn avondronde kwam Biko de auto uit. Hij ligt nu rustig te slapen in de bak.

De poolcirkel over de weg

De bedoeling was voor zondag 18 juli, vanuit Ballangen in plaats van de oversteek op de E6 de wat grotere oversteek via de 827 te nemen richting Fauske. Dat was de planning, alleen het weer werkte niet erg mee. Middelzware tot loodzware bewolking en het regende voortdurend. De 827 maar links laten liggen en via de E6 naar Saltstraumen gereden. Het was toen eventjes droog. We hebben nog naar de maalstroom gekeken en in de saltstraumende regen weer de bak in gevlucht. S' avonds werd het eindelijk echt droog en we hebben nog lekker gewandeld met zicht op de snel wisselende bewolking.

Vandaag wederom een natte dag. Van de kustroute, via de 812 maar weer naar de E6 gereden. Halverwege de rit de Poolcirkel overgestoken. We staan u op een camping even buiten Mo i Rana.

malselvfossen

Zaterdag 17 juli, toch weer een ommetje gemaakt. We zijn van de Noordkaaproute de E6 afgeweken en de 87 opgegaan. Mijn voorkeur gaat toch uit naar dit soort landelijke wegen, de meeste stukken in de derde versnelling en continue gaten in het wegdek ontwijken. We zijn via Malselvfossen gereden. Dit is niet de hoogste waterval, maar de breedste. Er wordt gesproken over 600 meter. De waterval is wel erg breed, maar 600 meter vind ik wel wat overdreven. Het zal wel een Noorse rekenmethode zijn.

We staan vandaag op een drukke camping, hoogseizoen??, in Ballangen, ongeveer 40 KM onder Narvik.

nooit meer koude oren

Vrijdag 16 juli, eerst even een tikkie terug, we konden het niet laten. Vlakbij de camping ligt Bognelvdalen met als natuurlijke attractie “bubbels”. Bubbels is een hooggelegen bron, waar uit het niets water opborrelt. Goede bronnen zijn van een hoog niveau. Het was een stevige klimpartij en voor de steilste stukken was er een koord gespannen.

Overal langs de weg vind je stalletjes of tenten van Sami. Zij verkopen rendiervellen, geweien en wat nog nog meer, duurzaam, uit en van een rendier gehaald kan worden [geen vlees dus]. Het is meer kijken, kijken, kijken en niet kopen. De prijzen, voor Noorse begrippen, zijn niet hoog. Deze muts {dit keer de mannelijke uitvoering} is dus gezwicht voor een ….. Nooit meer koude oren, ik kan de Nederlandse Siberische winters met rode en warme oortjes doorkomen.