de reis begint

Zondag afscheid genomen van Maud. 's ochtends op de vliegveld van Trondheim afgezet waar Maud naar het warme zuidelijk gelegen Nederland vliegt. Onze mooie [beetje koud en nat af en toe] vakantie zit erop en mijn reis naar het noorden gaat nu echt beginnen. Biko en ik zijn zondag een kleine 200 KM boven Trondheim gekomen. Een stukje van de Noordkaap route gereden om vrij snel kustroute nummer 17 te pakken. S'avonds met Marian en Ton uit Schiedam een leuk en informatief gesprek gehad. Zij waren al op de Noordkaap geweest. De Noordkaap is een zeer toeristisch. [een soort Lourdes] Ze gaven me een tip voor een iets lager alternatieve plek.

Zelf hebben ze een hagelnieuwe Eriba met hefdak. De caravan is helaas met de franse slag in elkaar gezet en door een zeer gerenommeerd caravan bedrijf uit Delft op een nog fransere slag afgeleverd. De naam is me helaas ontschoten maar heeft iets te maken met een natuurlijke en kunstmatige waterkering.

Vannacht was het een heldere en koude nacht. De door Maud gemaakte patchwork deken werd dankbaar gebruik van gemaakt.

Vanmorgen [28-6] wakker geworden door de zon, die door mijn venster scheen. De planning was vandaag weer 200 KM te rijden. Volgens Miep zou ik daar bijna 6 uur overdoen....

Ik zocht net een plek voor de lunch, toen ik een camping passeerde met als achtergrond een waterval/stroomversnelling. Even zitten dubben en alsnog gekeerd. Heerlijk buiten in de zon gegeten. Een lange wandeling gemaakt met Biko en genoten van de uitzichten en vergezichten, dit keer met de ZON. Dit is Noorwegen, volgens de foto's uit de VVV gidsen....

Vanmorgen, het is nu dinsdag 29 juni, weer met heel mooi weer wakker geworden. Samen met Biko een lange ochtenwandeling gemaakt. In t-shirt en korte broek ontbeten. Een mooie dag betekent eigenlijk niet rijden...

Bij de koffie kwamen de eerste wolken opzetten. Spullen ingepakt en om 11.00 uur reden we van de camping af. De eerste veerpont op de RV17 [in goed Noors de Kystriksveien] genomen, er volgen nog zes.[deze foto's komen nog, ze staan nog op de camera]

Dagje Trondheim

toch maar niet naar .....

Vanmorgen, woensdag 23 juni, toch maar besloten om te vertrekken. Het doel was Roros. Halverwege de rit, net nadat de kilometerstand de 2 ton gepasseerd was begon er een rood lampje te branden. Rode lampjes betekent stoppen en het instructieboekje raadplegen. In eerste instantie dacht ik dat het een van de auto gordels niet goed zat. Het bleek dus het lampje van de tandriem te zijn. Of te wel de distrtributieketting te zijn: remedie zo snel mogelijk naar een garage. Nog rustiger de weg vervolgd. Wat te doen? Na overleg toch maar niet naar Roros maar de kortste weg richting Trondheim. Het voelt niet goed. Bij aanschaf twee jaar geleden is de distributieketting vervangen. De garage opgebeld voor advies. Het blijkt dus dat er een schakelaartje of stekkertje reset moet worden. De kilometer teller stuurt het lampje aan, terwijl de KM teller niet weet dat de ketting al vervangen is. Oplossing: gewoon laten branden en later resetten. We zitten nu ongeveer 50 km van Trondheim af. Als beloning hebben we een zonovergoten middag gehad. We hebben de hele middag in T-shirt en korte broek rond gelopen, een ongekende luxe!!

Gjora

Bij de ochtendwandeling [22 juni] met Biko vond een stekelig insect het nodig om zijn of haar levensbehoefte uit mijn rechter oor te halen. Ik loop nu rond met een oor waar de gemiddelde trol jaloers op kan zijn. Direct uit de camping ging het mis, we reden verkeerd en in een woonwijk van Kristiansund bleek op het laatst doodlopend te zijn. De gehele straat achteruit gereden om later te kunnen keren. Ook na het betalen van de toltunnel ging het wederom mis. Maud en Miep [navigatie] riepen naar rechts, en ik ging links de brug op. [dit komt natuurlijk door mijn troloor]. Over de brug gekeerd en we moesten wederom via het tolhuisje. Uitgelegd dat we verkeerd gereden waren mochten we dit keer zonder te betalen doorrijden.

Na een korte picknick zijn we nu in Gjora aangeland. We zitten hier in een mooie bos- en watervalachtige omgeving. Het is gelukkig droog, alleen het is te koud om lang buiten te zitten.

Morgen kijken we of we hier nog een dag blijven of we weer verder trekken.

In Kristiansund

Nog bedankt voor de leuke reacties!

Krisiansund

Na ruim 48 uur regen en halverwege de rit op een verlaat buitje na, is het nu eindelijk droog. De rit naar Krisiansund, via een veerpont, over de Atlantic route met vele bruggen en op het laatst door een splinternieuwe diepe toltunnel is erg mooi en stil op een paar uitzichtspunten na. Voor het eerst sinds dagen hebben we weer in het zonnetje buiten gegeten en een glaasje van het lekkere tijdelijke afscheidswijntje van kantoor gedronken. We blijven hier twee nachten staan. Morgen 21 juni bekijken we het centrum van Krisiansund.

ietsje minder

Het weer houdt niet over, weliswaar een stuk lichter dan gisteren, maar nog steeds erg veel regen. De Trollstigen met zijn vele haarspeldbochten verder op- en afgereden naar Andalsnes. Samen met 19 Austins op het veer, die een noorse rally rijden. Verder nog wat foto's uit de auto gemaakt.

nat, nat en erg nat

Vanmorgen, 18 juni, wat later opgestaan in Byrkelo en vanuit een omgeving waar de mist, wolken en regen naadloos in elkaar overgingen. Na getankt te hebben en de banden voorzien van een extra pufje lucht, zijn wij via Stryn naar Geiranger gereden. Het was een beetje droog op de veerpont, die we genomen hebben, omdat de kortste weg afgesloten was. Van de mooie weg nummer 63 hebben wij helaas weinig van meegemaakt. De meeste haarspeldbochten en uitzichtpunten waren volstrekt aan het oog onttrokken door hooghangende mist, laaghangende bewolking en neerdwarelende sneeuw. Wel jammer natuurlijk, maar heelhuids beneden komen is ook een hele beleving.

Boyabreen

onbeschrijfelijk

naar Skjolden